-
1 skraj
m (G skraju) 1. (lasu, skarpy, drogi) edge; (miasta, wsi) edge, outskirts pl- usiąść na skraju łóżka to sit on the edge of the bed- dom na skraju miasteczka a house on the outskirts of the town- iść skrajem doliny/drogi to walk along the edge of the valley/road2. (stan) verge, brink- na skraju nędzy on the verge of poverty- na skraju bankructwa on the brink of ruin- na skraju upadku on the verge a. brink of collapse* * *-u; -e; mna skraju nędzy/przepaści — on the brink of poverty/a precipice
* * *miGen.pl. -ów (= krawędź) edge; (= granica) border; (= brzeg) brink, verge; na skraju miasta on the outskirts of the city; być na skraju nędzy be on the brink of poverty; pójść za kimś na skraj świata follow sb to the ends of the Earth.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > skraj
-
2 skraj
być na \skraju nędzy/rozpaczy am Rande der Armut/Verzweiflung stehen ( fig)
См. также в других словарях:
przepaść — I ż V, DCMs. przepaśćści; lm M. przepaśćści (przepaśćście), D. przepaśćści «miejsce między stromymi ścianami górskimi, głęboka rozpadlina, urwisko» Szosa biegła nad przepaścią. Samochód spadł w przepaść. ◊ Stać nad przepaścią, na skraju przepaści … Słownik języka polskiego
